‹ overzicht
Het geheim dat Cambuur-voetbal heet...
Maandag 05 september 1966
.PNG)
Het moet me van 't hart: Dat Leeuwarden weliswaar knappe psychologen telt, maar nog knapper is in het stellen van problemen.
Cambuur had mij zaterdag op de tribune plaats 007 gegeven, maar zelfs die James Bondsuggestie heeft mij nog niet tot een oplossing kunnen brengen in het geheim, dat Cambuur-voetbal heet. lan Fleming moet daar heus eens aan te pas komen want de massa wil graag weten hoe het toch komt, dat een „dood" elftal plotseling exploideert en dan doelpunten maakt. Het Arnhemse Vitesse was er, meen ik te hebben waargenomen, overdonderd door en schrok wakker uit een zalige gelijk-spel-dommel. De gezichten één groot vraagteken dropen ze af, die Vitessenaren, met Frans de Munck - trainer - in zijn zondagse pakkie voorop. Nog dagenlang zal men zich in de Gelderse hoofdstad, verwacht ik, afvragen waar toch de bron ligt van dat mysterieuze Cambuurwapen. Evengoed als ik dat doe. Gerrit van Eeden, de Friese ex-scheidsrechter, had trouwens ook, als ik goed heb waargenomen, iets onbestemds in zijn gelaatsuitdrukking. Alsof ook hij zoekende was. Maar dat kan, geef ik toe, ook op ander terrein liggen, want Gerrit is voorzitter van de landelijke arbiters-organisatie en dat is natuurlijk geen sinecure. Weest u daarvan overtuigd. Voetbalscheidsrechters immers leven zo ongeveer in een soort rassendiscriminatie-positie en dat geeft natuurlijk moeilijkheden voor zijn hele clan. Dat hij daarover gaat piekeren is, meen ik, verklaarbaar. Een iegelijk immers denkt aan zijn eigen zorgen. Henk Drewes over die, welke rond Be Quick liggen. Hij is, neem ik aan, met zijn pupillen nog niet door de volledige voetbalcursus en zal nog enige lessen moeten wijden aan de opgaaf wedstrijden niet alleen met goed veldspel, maar ook met doelpunten te winnen. Deze laatsten vormen nu eenmaal, mits in voldoende mate geproduceerd, de pijlers van een clubbestaan. Maar dat weten de Bekwikkers blijkbaar nog niet en dan kun je ook moeilijk verlangen, dat ze er naar handelen, niet waar? Met GRC - dat met 4-0 won - als voorbeeld kan de verdere instructie misschien wat vergemakkelijkt worden. Ook van zijn vijand kan en mag men leren en ik herinner me ergens gelezen te hebben, dat daarin zelfs de beste (voetbal-) opvoeding schuilt.
K.
Nieuwsblad van het Noorden, maandag 5 september 1966