G(oedbetaalde) V(oetballers) A(ls) V(erdwaasden) in het veld...

Maandag 22 augustus 1966

Het moet me van het hart: dat voetbal wel eens gekke dingen kan brengen, maar dat ik nog maar zelden heb meegemaakt hoe g(oedbetaalde) v(oetballers) a(ls) v(erdwaasden) in het veld staan.

Niet allen natuurlijk, maar toch velen bij GVAV, en ik vraag me af, waarom het grillige lot hen
tenslotte zo sterk heeft beïnvloed boven Elinkwijk, dat met hoofd en hart zijn partijtje weliswaar niet zo heel melodieus, maar toch wel klinkend heeft geblazen. Daar, vermeen ik te mogen stellen, hadden de premies moeten vallen niet bij diegenen, die nu na afloop hun hand konden ophouden om twee honderd gulden te toucheren. En toch keek meneer Steen, de fris-dranken specialist, vrolijk na afloop. Dat heb ik duidelijk waargenomen omdat ik altijd kijk naar der penningmeesters gezichten, zijnde deze de beste barometers van de stand van zaken van het ogenblik. Het is bij hem, moet ik echter zeggen, wel een zeer plotselinge . verbetering van de weersvoorspelling geworden, want nog geen half uur voor het einde leek het erop alsof de hele wereld donker en guur was. Een Scandinavisch hogedrukgebied heeft evenwel, neem ik aan ook bij hem het weerglas op „smukt" gezet en zijn betere verwachtingen deelden zich zelfs mee aan anderen. Niet, wil ik nadrukkelijk stipuleren, aan hen, die ze het meest nodig hadden: de spelers, maar aan zijn vroede gezellen, die kwamen testen of het gemeentelijk financieel bijspringen wel geplaatst kon worden genoemd. Met de eindcijfers in de hand kunnen zij triomfantelijke ja-knikkers zijn, maar bij hen, die ook zagen,
heerst de twijfel, die alleen kan worden weggenomen als g(oedbetaalde) v(oetballers) a(lles gevende) v(oetballers) tevens zijn. Er is, wil ik maar zeggen, wat goed te maken.

Nieuwsblad van het Noorden, Maandag 22 augustus 1966