't Mos niet magge...

Maandag 13 oktober 1941

Het moet me van het hart: Dat het toch niet altijd een pleziertje is op de tribune. Natuurlijk, als het zonnetje geen concurrentie ondervindt, is er geen vuiltje aan de lucht, maar er is de laatste dagen nogal veel andere dan de gedistribueerde nattigheid geweest en vanzelfsprekend krijg je daarvan je deel daar op de eerste rij. En wel blijf je dan manmoedig zitten, maar leuk vinden, neen, dat doe je het niet. Overigens, die tribune mag er weer wezen.

De Gemeentelijke Commissie of het Stadspark-bestuur schijnt hier of daar nog een kwastje groene verf en een vingerhoed teer te hebben gevonden en het daarmee opgelapte jasje staat weer beter. Je kunt nu weer je aandacht geheel aan den wedstrijd wijden instede er op bedacht te moeten zijn bij het verschuiven een halve plank daar te krijgen waar je rug het langer vertikt en de vervolmaking van je lichaam aan een ander deel overlaat. Hetgeen ik netjes gezegd vind. Het is prettig nu weer te kunnen schuiven, want als je bij Velocitas - Be Quick bent moet je er altijd op rekenen je plotseling te dekken voor groote enthousiastelingen, die booze dan al prettige gedachten meenen te moeten uiten in plotselinge schokken in beenen of ellebogen. Het is werkelijk een blijk van groot strategisch kunnen als je bij dergelijke wedstrijden terecht komt op een plaatsje van in hoofdzaak neutralen Maar stel je voor, dat je anders zou belanden Ze moeten mij niets meer vertellen van niet meeleven. Een speler behoeft maar op een denkbeeldig knopje te drukken en meteen vliegt er een ongeziene vonk naar de massa. De goeden juichen, de „kwaden" joelen. En allen joelen als de scheidsrechter zijn talrijke fouten maakt. Jonge, wat kende die er toch weinig van... Foei Wim, je had het 't publiek toch wel wat meer naar den zin kunnen maken. Het betaalt er toch voor... En dan nog zulke hulp. Liepen daar niet „Aldewereld" en v.d. Berg langs de lijnen om assistentie te verleenen. Dat was wel de elite bij elkaar en... de menigte had daarvoor wel wat meer egards kunnen hebben. Dat er aan beide kanten een beste strafschop niet is toegekend vergeef ik intusschen niet gauw... Maar Wim. Paul en Jopie luisteren jullie 'ns. Zou het ook aanbeveling verdienen in jullie training speciale aandacht te gaan besteden aan nek-gymnastiek? Buzieau zou zeggen: daar zit iets in. En ik zeg het met hem, want van een scheidsrechter mag tegenwoordig geëischt worden, dat hij een moderne Janus wordt en met twee aangelaten en natuurlijk twee fluiten zich bezig gaat houden met iedere ploeg apart. En daarnaast zou ik 'm willen zien een Schoolmeester, opdat hij Knol, Plas, v. d. Linden, maar vooral dien kleinen terriër op de rechtshalfplaats van Velocitas, die zoo sympathiek met zijn hoofd kan schudden over zooveel onkunde bij den scheidsrechter, strafwerk kan laten maken. En Plenter dan. Heerljk zooals die kan molenwieken met zijn armen. De atmosfeer sloeg hij doodgewoon kapot. Met tot gevolg regen. En dat met mij daar op de eerste rij van de tribune, 't Mos niet magge. Ook is het niet eerlijk dunkt me, dat Velocitas Be Quick dwingt een helft van de sportieve buit af te staan en zelf de „poet" binnen houdt. Daar moet iets op gevonden worden.

Nieuwsblad van het Noorden, maandag 13 oktober 1941