Uitrusten aan de boezem van Moeder Aarde...

Maandag 06 oktober 1947

Het moet me van het hart: Dat het gisteren op de sportvelden best verblijven was. De zon scheen zo heerlijk, de sfeer was zo blij en ik kan me best voorstellen, dat velen van deze dag genoten hebben. Dat wil zeggen van de natuur. Of het echter ook zo gesteld was ten aanzien van het gebodene waag ik te betwijfelen omdat Hebbel's wijsheid, dat het publiek een vuurwerk toewerd natuurlijk de zonsondergang in 't helaas van toepassing is op de toeschouwers van voetbalwedstrijden.

Ze willen doelpunten zien en tja, daarvoor moest je nu gisteren juist net niet bij G.V.A.V. zijn. En daarom werd natuurlijk zonsondergang in het middenveldspel ook niet naar waarde geapprecieerd. Behalve door een bekend bondsoefenmeester, die naast me stillekens voor zich heen zat te mompelen en lof toezwaaide aan Willy, Tom – "goed getimed in de lucht, Tom" – Buiter, terwijl naast hem de scheidsrechter gezeten was, die volgens de radio Ajax – Haarlem zou hebben geleid. Maar deze grootheid zag vanzelfsprekend alleen maar zijn collega, die het prima deed en vaderlijk kwam informeren als een der spelers een poosje ging uitrusten aan de boezem van Moeder Aarde. Intussen, het is een goede dag geweest voor de GVAV-penningmeester "J.C", maar of het vaak zo zal gaan? Wel, als de spelers met Buonarotti zeggen: "ik win veel als ik uit mijn verlies leer" en de volgende keer daarnaar handelen, de goal zoekend waar ze ook werkelijk is, dan zal zelfs de echtgenote van een bestuurslid niet meer schamper behoeven op te merken: "aan het spel kleeft geen fout, maar het doel is alleen te klein". Laten we 't daarop maar houden.

Nieuwsblad van het Noorden, Maandag, 6 oktober 1947